نسل ما مهران مدیری را با ساعت خوش شناخت.ساعت خوش در آن زمان غنیمتی بود برای خنده و البته نگاه جدیدی در جریان طنز در ایران و رقیبی جوان در برابر طنز های تلویزیونی پیشکسوت.بعد از آن آنچه را که من دیدم برره و باغ مظفر و نقطه چین و مرد هزار و دو هزار چهره و این سریال جدید قهوه ی تلخ بود.مهران مدیری در نگاه من کسی ست که تلاشی برای خندادن نمی کند. او را تنها می توانم با رضا عطاران مقایسه کنم از این جهت.البته این به معنی نادیده گرفتن دیگر کمدین های ایرانی نیست. ولی فعلن چون بحث مدیری ست نمی خواهم موضوع را گسترده کنم. تمام این مقدمه برای همین ویدئو یست که می بینید.در فضای مجازی یک اشوبی به راه افتاده که حیرت برانگیز است.من قصد نقد و بررسی فنی این کار یا کارهای مدیری را در این مقال ندارم و فقط نوع برخورد ما ایرانی ها با طنز برای ام جالب بود.مهران مدیری در این پنجاه دقیقه هیچ کار خاص هنری انجام نداده و البته به ساده ترین شکل ممکن و به بی رحمانه ترین روش ها و در عین حال حقیقی و واقعی،تلویزیون های خارج نشین را سر بریده است.من از ابتدا تا انتها خندیدم .روش مدیری در این کار تنها بازسازی شبکه ها بوده است ،اما واقعن هیچ تفاوتی میان این طنز و طنزی که در عالم واقع صبح تا شب از تلویزیون های خارج از کشور پخش می شود وجود ندارد.پیش از این دیده بودم که بارها همین تلویزیون ها مدیری را با تهمت ها و برچسب های مختلف نوازش کرده بودند و می گویند که چون کارهایش از صدا و سیما پخش شده است پس با سیستم سیاسی ایران هم پیاله است.اما نمی دانم چطور می توان تمامی طعنه ها و لیچارهایی را که مدیری به سیستم سیاسی ایران بار کرده است را توجیح کرد.مدیری طنزپرداز است و هیچ حدی برای طنز وجود ندارد.
حال قضاوت نهایی با مردم است.ما به چیزی می خندیم که خنده دار است و کار هنرمند طنزپرداز هم بازسازی واقعیت است
No comments:
Post a Comment